امیر اژدری؛ آسیه مرادی؛ جهانگیر کرمی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف اثربخشی گروه درمانی وجودی بر روابط بین‌فردی سالمندان در یک طرح شبه‌آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون وگروه کنترل صورت گرفت. جامعه‌ی این پژوهش شامل کلیه سالمندان شهر کرمانشاه بود ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف اثربخشی گروه درمانی وجودی بر روابط بین‌فردی سالمندان در یک طرح شبه‌آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون وگروه کنترل صورت گرفت. جامعه‌ی این پژوهش شامل کلیه سالمندان شهر کرمانشاه بود که از میان سه مرکز موجود یک مرکز بهصورت تصادفی انتخاب شد (مرکز توانبخشی روزانه سالمندان مهرگان). 20 سالمند این مرکز بهصورت داوطلب انتخاب گردیدند و بهصورت تصادفی 10 نفر در گروه آزمایش و10 نفر بهصورت تصادفی در گروه کنترل اختصاص یافتند. گروه آزمایش هفتهای یک جلسه (هر جلسه 2 ساعت) بهمدت 8 هفته مورد مداخله گروه درمانی وجودی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکردند. شرکتکنندگان هر دو گروه در پیش‌آزمون و پس‌آزمون مورد سنجش قرار گرفتند. دادهها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که درمان وجودی باعث بهبودی روابط بین‌فردی شده است (001/0 >P). درنتیجه توصیه میشود از گروه درمانی وجودی در مورد سالمندانی که از روابط بین‌فردی ضعیفی برخوردارند، استفاده شود.
