مهرداد ساسانی؛ رضا محمد زاده؛ مناء السادات رضوی؛ شیما فخری
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر‌بخشی آموزش خودمتمایزسازی و واقعیت‌درمانی بر صمیمیت و ابراز وجود زنان متأهل انجام شد. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با استفاده از طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر‌بخشی آموزش خودمتمایزسازی و واقعیت‌درمانی بر صمیمیت و ابراز وجود زنان متأهل انجام شد. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با استفاده از طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه زنان متأهل دارای مدت ازدواج زیر 5 سال و سن بین 20 تا 40 سال شهر تبریز بودند. نمونه آماری 45 زن متأهل، که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش، یک گروه برای آموزش واقعیت‌درمانی و یک گروه برای آموزش خودمتمایزسازی (هر گروه 15 نفر) و یک گروه گواه (15 نفر) جایگزین شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها در مرحله پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری از پرسش‌نامه صمیمیت زناشویی (باگاروزی، 2001) و پرسش‌نامه ابراز وجود (گمبریل و ریچی، 1975) استفاده شد. داده‌های به‌دست آمده با روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شدند. نتایج نشان داد آموزش خودمتمایزسازی و واقعیت‌درمانی بر صمیمیت و ابراز وجود زنان متأهل موثر است. هم‌چنین براساس نتایج بین اثر‌بخشی آموزش خودمتمایزسازی و واقعیت‌درمانی بر صمیمیت و ابراز وجود زنان متأهل تفاوت معنی‌داری وجود ندارد. با توجه به نتایج تحقیق می‌توان بیان کرد برای افرادی که از صمیمیت و ابراز وجود کمی برخوردار هستند می‌توانند از خودمتمایزسازی و واقعیت‌درمانی به‌عنوان روش درمانی استفاده کنند.
