فاطمه تابش؛ سودابه بساک نژاد؛ مریم خداکرمی فرد
چکیده
هدف این پژوهش مطالعه‌ی رابطه‌ی شفقت به خود و انعطاف‌پذیری شناختی با رضایت از زندگی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان متاهل ساکن اهواز بوده است که از میان آن‌ها ۱۰۰ نفر با روش نمونه‌گیری غیر‌تصادفی ...
بیشتر
هدف این پژوهش مطالعه‌ی رابطه‌ی شفقت به خود و انعطاف‌پذیری شناختی با رضایت از زندگی می‌باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان متاهل ساکن اهواز بوده است که از میان آن‌ها ۱۰۰ نفر با روش نمونه‌گیری غیر‌تصادفی دردسترس بهعنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش شفقت به خود از پرسشنامه ریس (۲۰۱۱)، انعطافپذیریشناختی از پرسشنامه دنیس و واندروال (۲۰۱۰) و برای رضایت از زندگی از پرسشنامه داینر (۱۹۸۵) استفاده شد. جهت تحلیل نتایج، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گامبهگام مورد استفاده قرار گرفت. یافتهها نشان داد که رضایت از زندگی با نمره کلی شفقت به خود (۵۱۶/۰r=) و انعطاف‌پذیری شناختی (۵۱۶/۰r=) رابطه مثبت و معنیدار دارد و این دو متغیر پیشبین میتوانند ۲۶ درصد رضایت از زندگی را پیشبینی کنند. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که شفقت به خود و انعطاف پذیری شناختی، نقش مهمی در رضایت از زندگی دارند. به همین جهت میتوان در برنامههای مهارت آموزی برای زنان متاهل، آموزش این دو مؤلفه را جهت بالا بردن سطح رضایت از زندگی در اولویت قرار داد. علاوه بر این استفاده از درمانهای نسل سوم به میزانی که با این دو مؤلفه در ارتباط باشند تأثیر درمانی خوبی بر زنان متاهل خواهد گذاشت.
