محمد دلاور؛ محمد علی گودرزی؛ محمد وطن خواه
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر درمان گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهزیستی ذهنی، خودکارآمدی ترک و ولع مصرف معتادان تحت درمان نگهدارنده متادون در شهر شیراز بود. ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر درمان گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهزیستی ذهنی، خودکارآمدی ترک و ولع مصرف معتادان تحت درمان نگهدارنده متادون در شهر شیراز بود. طرح پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بوده است. از میان کلینیک‌های این شهر تعداد دو کلینیک به‌‌طور دسترس بهعنوان نمونه انتخاب شدند. از میان مراجعه‌‌کنندگان به این کلینیک‌ها، تعداد 45 نفر که از لحاظ بهزیستی ذهنی، خودکارآمدی ترک و ولع مصرف یک انحراف معیار از میانگین کمتر بودند، بهعنوان نمونه انتخاب و به‌‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه تحت درمان مبتنی بر کیفیت زندگی به شیوه گروهی اما اعضای گروه گواه هیج مداخله‌ای دریافت نکردند. ابزار‌های مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه‌های بهزیستی ذهنی، خودکارآمدی ترک برامسون و ولع مصرف بود. جهت تحلیل داده‌ها، از روش تحلیل کوواریانس چند‌متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر کیفیت زندگی باعث افزایش بهزیستی ذهنی، خودکارآمدی ترک و کاهش ولع مصرف در افراد گروه آزمایش شده است. نتایج نشان می‌دهد درمان مبتنی بر کیفیت زندگی که از ترکیب روانشناسی مثبت‌‌نگر با رویکرد شناختی- رفتاری شکل گرفته، می‌‌تواند در ارتقاء بهزیستی ذهنی و خودکارآمدی ترک و همچنین کاهش ولع مصرف افراد مبتلا به سوء مصرف مواد مؤثر باشد.
