منصور علی مهدی؛ ندا خسروی
چکیده
اضطراب اجتماعی از جمله اختلالاتی است که می‌تواند بر زندگی افراد تاثیرات منفی زیادی بگذارد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش شفقت به خود بر حساسیت اضطرابی، عدم تحمل بلاتکلیفی و پریشانی روانشناختی ...
بیشتر
اضطراب اجتماعی از جمله اختلالاتی است که می‌تواند بر زندگی افراد تاثیرات منفی زیادی بگذارد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش شفقت به خود بر حساسیت اضطرابی، عدم تحمل بلاتکلیفی و پریشانی روانشناختی در افراد با اضطراب اجتماعی بود روش: طرح پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌های نیمه آزمایشی با پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان نور در زمستان سال ۱۴۰۰ بود که بر اساس روش نمونه گیری هدفمند تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و کنترل جایگذاری شدند و در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای مورد مداخله قرار گرفتند و به پرسشنامه‌های اضطراب اجتماعی کانور (SPI)، حساسیت اضطرابی فلوید و همکاران (ASIR) و پریشانی روانشناختی کسلر و همکاران (۲۰۰۲) پاسخ دادند. همچنین داده‌ها نیز از طریق تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره و با استفاده از نرم افزارSPSS-26 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش شفقت به خود در افراد دارای اختلال اضطراب اجتماعی باعث کاهش ترس از نگرانی بدنی، ترس از عدم کنترل شناختی و ترس از نشان دادن اضطراب (از مولفه‌های حساسیت اضطرابی)، خود ارجاعی و رفتار منفی و غیر منصفانه (از مولفه‌های عدم تحمل بلاتکلیفی) و پریشانی روانشناختی شد (۰۵/۰p<). بحث و نتیجه‌گیری: بر این اساس می‌توان گفت که آموزش شفقت به خود در درمان افراد دارای اضطراب اجتماعی و در کاهش حساسیت اضطرابی، عدم تحمل بلاتکلیفی و پریشانی روانشناختی موثر است.
