هادی اسمخانی اکبری نژاد؛ نرگس پورطالب؛ سعیده حاجی زاده لیل آبادی
چکیده
خودجرحی یکی از مشکلات دوران نوجوانی است که خسارت‌های روانی، اجتماعی زیادی بر جای می‌گذارد. از این رو هدف پژوهش حاضر مقایسه باور به دنیای عادلانه، دلبستگی و خودکارآمدی در نوجوانان پسر با رفتار خودجرحی ...
بیشتر
خودجرحی یکی از مشکلات دوران نوجوانی است که خسارت‌های روانی، اجتماعی زیادی بر جای می‌گذارد. از این رو هدف پژوهش حاضر مقایسه باور به دنیای عادلانه، دلبستگی و خودکارآمدی در نوجوانان پسر با رفتار خودجرحی بدون خودکشی و رفتار عادی بود. روش پژوهش از نوع علّی- مقایسه‌ای بود. جامعه آماری این مطالعه را کلیه نوجوانان پسر شهر تبریز در سال 1402-1401 که به مراکز کانون اصلاح و تربیت زندان تبریز ارجاع داده شده بودند تشکیل داد. حجم نمونه مورد مطالعه 90 نفر (45 نفر نوجوان دارای خودجرحی، 45 نوجوان بدون خودجرحی) بود که به روش نمونه‌گیری غیر تصادفی هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه 27 سؤالی باور به دنیای عادلانه ساتون و داگلاس، پرسشنامه 21 سؤالی سبک دلبستگی هازن و شیور و پرسشنامه 23 سؤالی خودکارآمدی کودکان و نوجوانان موریس بودند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین باور به دنیای عادلانه، سبک‌های دلبستگی و خودکارآمدی در نوجوانان پسر با رفتار خودجرحی بدون خودکشی و رفتار عادی تفاوت معناداری وجود دارد (P<0.001). پس باور به دنیای عادلانه، سبک‌های دلبستگی ایمن و خودکارآمدی بالا سبب کاهش میزان خودجرحی بدون خودکشی در نوجوانان پسر می‌شود.
