نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• طاهره شریفی کیا ¹
• محمد طحان ²
• زهرا عسکری ³

¹ . کارشناس ارشد روان‌شناسی بالینی، واحد تربت جام، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت‌جام، ایران

² کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران

³ کارشناس ارشد روان‌شناسی بالینی، واحد تربت جام، دانشگاه آزاد اسلامی، تربت‌جام، ایران

چکیده

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌نگر به شیوه‌ی گروهی بر افزایش شادکامی و امید در بیماران مبتلا به ویتیلیگو (پیسی) بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی (پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه آماری را کلیه‌ی مردان و زنان مراجعه‌کننده‌ی مبتلا به ویتیلیگو در شهرستان کاشمر تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، تعداد 30 نفر انتخاب شدند. به ‌منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه امیدواری اشنایدر و همکاران استفاده شد. جهت تحلیل داده‌ها، از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون تحلیل کوواریانس) استفاده شد. یافته‌های به دست آمده نشان داد که میانگین نمرات شادکامی و امید در پس‌آزمون گروه آزمایش به‌طور معناداری از میانگین نمرات پس‌آزمون در گروه کنترل بالاتر است. بر اساس یافته‌های این تحقیق می‌توان گفت که روان‌درمانی مثبت‌نگر به شیوه‌ی گروهی در افزایش امید و شادکامی در بیماران ویتیلیگو مؤثر است.

کلیدواژه‌ها

• روان‌درمانی مثبت‌نگر
• شادکامی
• امید
• ویتیلیگو
• پیسی

موضوعات

• روانشناسی بالینی

عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Positive Psychotherapy on Hope and Happiness in Vitiligo Patients

نویسندگان [English]

• Tahreh Sharifikia ¹
• Mohammad Tahan ²
• Zahra Askari ³

¹ M.A. of Clinical Psychology, Torbat Jam Branch, Islamic Azad University, Torbat Jam, Iran

² M.A. of Clinical Psychology, Birjand Branch, Islamic Azad University, Birjand, Iran

³ M.A. of Clinical Psychology, Torbat Jam Branch, Islamic Azad University, Torbat Jam, Iran

چکیده [English]

The purpose of this study was to determine the effects of group positive psychotherapy on happiness and hope in patients with vitiligo. The research method was quasi-experimental with pre-test, post-test, and a control group. The statistical population consisted of all referrers of Kashmar's men and women who had PCI. By available sampling method, 30 individuals were selected. Oxford Happiness Questionnaire (OHI) and Schneider Hope Questionnaire were used to collect data. Descriptive statistics and inferential statistics (covariance analysis) were used to analyze the data. The findings showed that the mean scores of happiness and hope in the post-test of the experimental group were significantly higher than the mean of post-test scores in the control group. Based on the findings of this study, positive group psychotherapy is an effective treatment for increasing hope and happiness in vitiligo patients.

کلیدواژه‌ها [English]

• Positive psychotherapy
• hope
• Happiness
• vitiligo