حسن آقائی خواجه لنگی؛ حمیدطاهر نشاط دوست؛ محمدرضا نجفی؛ مجتبی رضایی
چکیده
اسکلروز چندگانه (ام.اس) یک بیماری مزمن و پیشرونده اعصاب مرکزی میباشد که با تخریب غلاف میلین مشخص میشود. بدین منظور توجه به علایم روانشناختی و مداخله بهموقع میتواند در باز توانی و بهبود کیفّیت ...
بیشتر
اسکلروز چندگانه (ام.اس) یک بیماری مزمن و پیشرونده اعصاب مرکزی میباشد که با تخریب غلاف میلین مشخص میشود. بدین منظور توجه به علایم روانشناختی و مداخله بهموقع میتواند در باز توانی و بهبود کیفّیت زندگی این بیماران مؤثر باشد. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی شفقت محور بر افزایش بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلابه اسکلروز چندگانه در شهر اصفهان انجام شد. پژوهش حاضر نیمه تجربی و از نوع پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه آزمایش و کنترل بود. 24 مراجعهکننده به یکی از کلینیکهای مغز و اعصاب به روش نمونهگیری هدفمند داوطلبانه انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 12 نفر) گمارده شدند. شرکتکنندگان گروه آزمایش در هشت جلسهی نود دقیقهای بهصورت گروهی تحت آموزشی درمان شفقت محور قرار گرفتند و شرکتکنندگان گروه کنترل هیچگونه مداخلهای دریافت نکردند و در پایان هر دو گروه مجدداً ارزیابی شدند. شرکتکنندگان در پرسشنامهی بهزیستی روانشناختی (ریف و سینگر) مورد سنجش قرار گرفتند. دادهها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر مورد تحلیل قرار گرفتند. یافتهها نشان داد که اثر مرحله درمان شفقتمحور باعث افزایش و بهبود بهزیستی روانشناختی شرکتکنندگان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است. در کل، درمان شفقتمحور میتواند موجب افزایش بهزیستی روانشناختی در این بیماران شود و این مداخله درمانی بر روی جمعیت ایرانی توجیهپذیر است.