خسرو رمضانی؛ فاطمه احتشامی
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی واقعیت درمانی گروهی بر افزایش تاب‌آوری بیماران ام. اس. شهر اصفهان به مرحله اجرا درآمده است. این پژوهش، از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی واقعیت درمانی گروهی بر افزایش تاب‌آوری بیماران ام. اس. شهر اصفهان به مرحله اجرا درآمده است. این پژوهش، از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. به منظور دسترسی به هدف فوق از بین کلیه بیماران مبتلا به ام. اس. که در سال 93-92 عضو انجمن ام. اس. شهر اصفهان بودند، 30 نفر که نمره آنها در پرسشنامه تاب‌آوری کونر و دیویدسون کمتر از 60 بودند، برای انجام تحقیق انتخاب شدند، که به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. برنامه واقعیت درمانی در 8 جلسه 90 دقیقهای روی گروه آزمایشی انجام شد. روایی پرسشنامه با استفاده از همسانی درونی 1 میباشد و مورد تأیید قرار گرفت. پژوهش در دو گروه آزمایشی و کنترل با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس و تیتست مستقل بر روی تفاضل پسآزمونها مورد تحلیل قرار گرفت. نتیجه حاصل نشان داد که آموزش واقعیت درمانی گروهی بر افزایش تاب‌آوری تأثیر معناداری دارد. همچنین آموزش واقعیت درمانی گروهی بر میزان شایستگی، اعتماد به غرایز فردی، تحمل عواطف منفی و استحکام شخصی تأثیر معناداری دارد. آموزش واقعیت درمانی گروهی می تواند منجر به افزایش تاب‌آوری شود.
