نوع مقاله: مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانش‌جوی دکتری روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
2 استاد، گروه روانشناسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
3 دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی اردبیل، ایران
چکیده
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Helping and soporting from family upon to disorgnazation and its protect is a necessery criterian of progress cevilization of promotion of human and social material and spiritual. With the purpos of the effectiveness of group posetive psychotherapy on marital adjustment and happiness, about 30 women who refer to counseling center of Rasht city were selected by convenient sampling and divided to experiment and control group. The methodology of research was quasi- experimental with pertest-post-test and control group. For women in experimental group implemented group positive psychotherapy in eight sessions weekly. Subjects of tow group were assessed by Spanier dyadic adjustmen scale and Oxford Happiness Inventory. In pretest and posttest step. Result of covariance analysis showed that group positive psychotherapy increased marital adjustment and happiness of women who were refers to counseling center )p < 0.005). Based on this, positive psychotherapy seems to be a short-term effective treatment of marital adjustment and happiness in women with marital conflicts.
کلیدواژه‌ها [English]
احمدی، خدابخش؛ آزاد مرزآبادی، اسفندیار و ملازمانی، علی (1384). بررسی وضعیت ازدواج و سازگاری زناشویی در بین کارکنان سپاه. طب نظامی، 7(2)، 152-141.
اشرفی حافظ، اصغر؛ آسمند، پریسا؛ موسوی مقدم، رحمت‌الله و سایه‌میری، کوروش (۱۳۹۲). اثربخشی مثبت اندیشی در کاهش مشاجرات زناشویی دانشجویان متأهل. مجله علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی، 23(۱)، ۵۳-۴۹.
حاج ابول‌زاده، نسرین (1381). بررسی تأثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی با رویکرد شناختی-رفتاری بر میزان رضایت زناشویی زوجین ساکن شهرستان کرج. پایان‌نامه کارشناسی ارشد روانشناسی، دانشگاه الزهرا، تهران.
حیرت، عاطفه؛ فاتحی‌زاده، مریم‌السادات؛ احمدی، سید‌احمد؛ اعتمادی، عذرا و بهرامی، فاطمه (1393). نقش ابعاد سبک زندگی زوجی در پیش‌بینی سازگاری زناشویی. زن و جامعه، 5(2) 158-145.
خدادادی سنگده، جواد؛ تولائیان، سید‌عبدالحسین و بلقان‌آبادی، مصطفی (1393). اثربخشی روان‌درمانی مثبت نگر به شیوه گروهی بر افزایش شادکامی مادران کودکان با نیازهای ویژه. روانشناسی خانواده، 1(1)، 62-53.
داوودی، زهرا؛ اعتمادی، عذرا؛ بهرامی، فاطمه و شاه‌سیاه، مرضیه (1391). تأثیر رویکرد زوج درمانی کوتاه‌مدت راه حل محور بر سازگاری زناشویی در زنان و مردان مستعد طلاق شهر اصفهان. اصول بهداشت روانی، 14(3)، 199-190.
سپهریان‌آذر، فیروزه؛ محمدی، نسیم؛ بدل‌پور، زینب و نوروززاده، وحید (1395). رابطه امیدواری و شادکامی با رضایت زناشویی. سلامت و مراقبت، 18(1) 44-38.
سلیمی، هادی؛ محسن‌زاده، فرشاد و نظری، علی‌محمد (1393). پیش‌بینی سازگاری زناشویی بر اساس انسجام خانوادگی، مهارت‌های تصمیم‌گیری و حل مسئله و مهارت‌های مقابله. فصلنامه نسیم تندرستی، 3(1)، 63-57.
علی‌پور، احمد و آگاه‌هریس، مژگان (1386). اعتبار و روایی فهرست شادکامی آکسفورد در ایرانی‌ها. روان‌شناسان ایرانی، 12(3)، 298-287.
علی‌پور، احمد و نوربالا، احمدعلی (1378). بررسی مقدماتی پایایی و روایی پرسشنامه شادکامی آکسفورد در دانشجویان دانشگاه‌های تهران. اندیشه و رفتار، 5(1)، 65-55.
فریش، ب. مایکل (2006). روان‌درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی. ترجمه اکرم خمسه (1389). تهران: انتشارات ارجمند.
کویلیام، سوزان (2003). مثبت اندیشی. ترجمه فریده براتی‌سده و افسانه صادقی (1395). تهران: انتشارات جوانه رشد.
مگیار-مؤته، جینا ال. (2009). مداخلات روانشناسی مثبت‌نگر. ترجمه علی‌اکبر فروغی؛ جلیل اصلانی و سحر رفیعی (1393). تهران: انتشارات ارجمند.
ملازاده، جواد (1381). رابطه سازگاری زناشویی با عوامل شخصیتی و سبک‌های مقابله‌ای در
فرزندان شاهد. رساله دکتری روانشناسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران.
نجفی، محمد؛ دهشیری، غلامرضا؛ دبیری، سولماز؛ شیخی، منصوره و جعفری، نصرت (1391). خصوصیات روان‌سنجی نسخه فارسی پرسشنامه شادکامی آکسفورد در دانشجویان. اندازه‌گیری تربیتی، 10(3)، 72-55.
یعقوبی، حمید و برادران، مجید (1390). همبسته‌های سلامت روانی: شادکامی، ورزشی و هوش هیجانی. پژوهش نوین روان‌شناختی، 23، 221-202.
)